Gdy zaczynamy studia prawnicze rozpoczyna się nasza przygoda z językiem prawnym i prawniczym.

          Językiem prawnym napisane są akty normatywne czyli ustawy, rozporządzenia.  Reguły pisania aktów normatywnych zawarte są w Zasadach Techniki Prawodwawczej. Jeśli macie problem lub wątpliwości co do rozumienia ustawy, jej budowy i sformułowań – polecam lekturę tego aktu. Z pewnością przyda się ona każdemu prawnikowi. Język prawniczy najogólniej mówiąc jest to język prawników i osób wypowiadających się o prawie. W tym języku uzasadniane są orzeczenia, pisma procesowe, sporządzane komentarze. O ile język prawny jako przyszli prawnicy czytamy i piszemy w nim akty prawne, rozporządzenia, umowy o tyle język prawniczy służy nam w dużej części naszej pracy do uzasadniania wszelkiego rodzaju pism czyli odtworzenia, przetworzenia i przełożenia języka prawnego. I tu zaczynają się trudności bowiem wielu studentów zadaje sobie pytanie jak nauczyć się pisać w języku prawniczym. Co ciekawe język prawniczy, jakiego używamy zależy również od zawodu prawniczego jaki wykonujemy. Inaczej będzie wyglądał język prawniczy używany w pismach przez prokuratora, sędziego, adwokata czy radcy prawnego. Nie istnieją na rynku żadne “słowniczki”, które wprost wzbogacają nasz język o sformułowania i zwroty prawnicze. Językiem prawniczym uzasadniamy pewne zjawiska, fakty, tłumaczymy jak rozumieć sformułowania języka prawnego. W swoich pismach używamy zwrotów zawartych w ustawach, umowach i aktach normatywnych. Jest to niezwykle ważne bowiem bardzo często zwroty zawarte w ustawie mogą nie być tożsame ze znaczeniem słowa w języku ogólnym. Teksty prawnicze nacechowane są również specjalistycznym słownictwem, którego nie używamy w rozmowach potocznych. Język prawny ma tworzyć reguły postępowania i kształtować sytuację prawną. Język prawniczy a funkcję opisową oraz oceniającą. Podsumowując języka prawniczego używa się, bazując na języku prawnym.

          Jak nauczyć się języka prawniczego? Czytać jak najwięcej tekstów napisanych tym językiem i pisać jak najwięcej tekstów używając tego języka. Swoje słownictwo wzbogacamy poprzez czytanie książek. W nauce języka prawniczego jest analogicznie. Zaczynając od orzeczeń, komentarzy, metodyk kończąc na podręcznikach. Istnieje też wiele pozyczji z literatury prawniczej, które traktują o umiejętnościach tzw. miękkich – sztuce argumentacji, sztuce wypowiedzi – takie pozycje też warto przeczytać. Nauka języka prawniczego trwa całe życie. Ja często porównuję pisanie pism do rzeźbienia jest to praca wymagająca precyzji, doświadczenia i ciągłego doskonalenia. Często po napisaniu pisma daję sobie kilka chwil odpoczynku, żeby później wrócić i “szlifować” je na nowo. Każdy prawnik ma swój styl pisania dlatego uważam, że nie ma czegoś takiego jak idealy wzór. Dla każdego będzie on inny. Możemy określić ramy, punkty, które pismo powinno zawierać (biorąc pod uwagę oczywiście fakt, że wszystkie wrunki formalne są spełnione) jednak wychodzę z założenia, że w zależności od osoby zawsze można coś poprawić i zmienić “po swojemu”. Uczcie się na swoich błędach. Każde sprawdzone pismo warto przeanalizować: gdzie zostały popełnone błędy? co zostało zmienione? Ja dzięki temu bardzo dużo się nauczyłam.  Nie poddawajcie się. Bycie prawnikiem to nauka przez całe życie – czasem mamy lepszy czas i wszystko idzie nam łatwiej, czasem nie jesteśmy w formie – jednak zawsze pamiętajcie, że jest to ciężka praca, którą zaczynamy codziennie od nowa.